Weesp – Muiden – Muiderberg – Bussum (19,4 km)
Eerst de ‘vaste riedel’: met de auto naar het eindpunt, station Naarden-Bussum of vanaf daar met de trein naar het beginpunt, Weesp, te gaan.
iets na half 10 stap ik uit de trein en begint mijn wandeling. Er staat een leuke tippel voor de boeg, ruim 19 km.
De lucht kijkt wat dreigend en dat besluit ik vrolijk te negeren.
Waar het vorige week nog extreem warm was voor de tijd van het jaar, is het nu koud. Het heeft gevroren en er staat een koude wind. Goed warm aankleden dus. Helaas geen handschoenen meegenomen, en dat voel ik…
Langs de kades en door de oude stad loop ik Weesp uit.
Na oude brug loop ik langs het oorlogsmonument en de oude bunker.
Weesp is een soort knooppunt wandelroutes. Eén paal bevat vier LAW-paden en nog twee andere routes. En vanaf het punt waar ik sta ga ze ook allemaal dezelfde kant op. Ik ben benieuwd hoelang we elkaar gezelschap gaan houden.
Wanneer ik langs de Vecht verder loop, besluit het weer zich van de andere kant te laten zien. Schuilen is hier geen optie. Zo dicht mogelijk langs de tuinheggen lopen is de droogste optie. Gewoon doorlopen dus. Ondertussen hoor ik de stem van mijn moeder in mijn hoofd “Je bent niet van suiker”. Of eigenlijk ” de bis neet van sokker”.
Tot Muiden loop ik langs de Vecht. Aan de linkerkant woonboten, aan de rechterkant polder en boerderijen en van boven zon, regen, zon, hagel, zon afgedekt met een toefje wind.
Aan de horizon zie ik regelmatig een trein langsrijden, over het spoor. Het Spoor…
Ook al zijn er op dit stuk geen herdenkingspunten, het altijd aanwezige spoor maakt dat de reden waarom ik hier loop nooit ver uit mijn gedachten is.
Voor ik in Muiden aankom, maar ik eerst de A1 oversteken. Best grappig om deze kruising een keer te voet te nemen, terwijl ik er al zo vaak onderdoor gereden ben. De snelweg ziet er zo heel anders uit.
In Muiden is het tijd voor pauze, ik heb er dan zo’n 5,5 km opzitten. En in Muiden ga je dan natuurlijk naar Ome Ko. Waarom? Nou, gewoon daarom. Ik vind niet dat je Muiden voorbij kunt gaan, zonder daar binnen te stappen. In de zomer is het helemaal leuk: dan kun je op het terras zitten en genieten van het schouwspel in de sluis. Vandaag is de sluis leeg. Het is niet echt, of echt niet, het weer om bootje te varen.
Na mezelf verwend te hebben met cappucino en appeltaart ga ik verder. Muiden uit, richting de volgende polder.
Over de dijk, klimmend over hekjes, verdedigingsverwerken en met uitzicht op het Muiderslot en Almere, loop ik naar Muiderberg.
Op de dijk kom ik veel molshopen tegen, in het veld zie ik grotere bergen grond.
Zijn dit dan menshopen?
Net buiten Muiderberg komt de geschiedenis van dit pad weer hard binnen: ik loop langs de Joodse begraafplaats. Eén plaquette maakt extra indruk op me: de gedenksteen voor hen die ergens anders begraven zijn. Dat zijn er zoveel … niet te tellen. En zelfs de schatting van het aantal maakt dat ik een koude rilling over mijn rug krijg.
Na de Naardertrekvaart te hebben overgestoken, bereik ik het hoogste punt van vandaag: de brug over de A1. Via een houten trap mag ik daarna onder de spoorlijn door om zo bij het Naardermeer aan te komen.
Na een korte pauze loop ik verder langs het Naardermeer. De grijze wolken en alles wat de neiging heeft daaruit te vallen, zijn ondertussen helemaal verdwenen. In de winterzon loop ik heerlijk verder. Ik wissel zelfs mijn trui voor een t-shirt. De jas blijft aan, zo warm is het nu ook weer niet.
Net als de rest van de route is het hier rustig. Ik kom bijna geen enkele andere wandelaars tegen. Heerlijk zo met me, myself and I.
Vlak voor ik Bussum in loop, mag ik nog gezellig bij een aantal schapen langs. Ze kijken me wat schaapachtig aan, maar ja, dat hoort erbij.
Op het station Naarden-Bussum staat de teller op 19,4 km!
Moe, maar voldaan stap ik in de auto. Dit heb ik dan toch maar mooi gedaan.
Weer een heel interessante wandeling met mooi natuur, bijzondere bouwwerken en zaken die tot nadenken, gedenken en herdenken leiden.
