Diemen – Weesp (10,7 km)
Tijd voor de volgende etappe.
Het belooft een warme dag te worden, de voorspellingen hebben het zelfs over 18 graden. En dat op 7 maart…
Ik kan alleen in de middag lopen, ’s ochtends staat eerst een bezoek aan de kapper in de agenda.
Met een versgeknipt hoofd stap ik in de auto, op weg naar station Weesp. Ik hoef gelukkig niet lang op de trein te wachten en een paar minuten later stap ik op station Diemen al weer uit.
Aangezien ik vergeten ben om iets voor lunch mee te nemen, ga ik in Diemen lekker op een terras zitten om te genieten van de zon, cappucino en tosti.
Bord en beker leeg? Dan is het toch echt tijd om op pad te staan. Al had ik nog uren hier heelijk in de zon kunnen zitten.
Het eerste stuk door Diemen is niet heel inspirerend: door een nieuwe woonwijk en industrieterrein, langs een redelijk drukke weg. Een kwestie van de ene voet voor de andere zetten en gewoon doorgaan.
Na een paar kilometer wordt het gelukkig beter en kom ik in het Diemerbos. Ondertussen is het echt warm geworden en heb ik mijn jas in mijn rugzak gepropt.
Er loopt een dame voor me waar ik Camino-vibes van krijg. Ze loopt dezelfde route als ik, ook met rugzak. Waar ik meer de slow-but-steady dieseltrein ben, is zij een sprinter. Ze loopt sneller als ik, maar staat vaker stil. Wanneer ik haar weer een keertje inhaal, ben ik een gesprek met haar. Of ze inderdaad ook het Westerborkpad loopt. Ja dus.
Het gehele pad heeft ze vorig jaar al eens gelopen en nu doet ze wat etappes als training voor een wandeltocht in Spanje later dit jaar. Natuurlijk raken we hierdoor aan de praat over de Camino. Zij heeft al vele kilometers op verschillende Camino’s achter/onder de voeten gehad.
Het laatste stuk tot Weesp loop ik echt langs het spoor.
Het spoor dat de rode draad is van het Westerborkpad.
Het spoor dat voor ze velen de laatste reis was.
Het spoor dat zoveel verdriet heeft gezien, gevoeld gehoord.
Qua omgeving vond ik deze etappe niet de meest mooie: veel langs bebouwing in zowel Diemen als Weesp. Maar deze route loop ik niet alleen voor de mooie omgeving. Deze route loop ik ter herdenking van hetgeen wat gebeurd is.
En toch is er genoeg moois onderweg, zolang je er maar open voor staat.
