Amsterdam Centraal – Diemen (15 km)
Ik besluit om etappe 0 en 1 in één dag te lopen, samen zo’n 15 kilometer. Prima afstand om mee te beginnen.
Etappe 1 eindigt in Diemen, dus daar zet ik bij het station mijn auto neer. En dan hup in de trein naar Amsterdam Centraal. Het is nog wat koud en grijs als ik begin met lopen, maar er is zon voorspeld, dus voor nu steek ik mijn handen maar even wat dieper in mijn jaszakken.
Ik heb de route op mijn telefoon staan, en zeker hier in de Amsterdamse binnenstad is dat best praktisch. De eerste wit-rode prikkeldraad sticker zie ik vrij snel, maar verder zijn ze regelmatig niet te vinden doordat ze er niet zijn,of
iemand er een andere sticker overheen heeft geplakt, of
iemand de sticker eraf heeft gepeuterd, of
er een vrachtauto voor staat, of
welke reden dan ook.
Etappe 0 gaat nog niet zozeer over de reis die de opgepakte Joden hebben gemaakt, maar vooral langs belangrijke locaties in de binnenstad die te maken hebben met de Jodenvervolging zoals bijvoorbeeld het Anne Frank huis en het Holocaust monument.
Bijzonder om deze wandeling vandaag te starten.
De dag dat het bestand, het staakt het vuren in Gaza is afgelopen, maar er nog geen nieuwe afspraken zijn.
De dag nadat Zelenski door Trump in het Witte Huis schandalig is behandeld en eruit is gezet.
Als we het hebben over de Tweede wereldoorlog wordt er massaal gezegd “dit mag nooit meer gebeuren”, maar ondertussen is de wereld, nee, zijn er een aantal leiders die wél heel hard op weg lijken te zijn naar weer nieuwe afschuwelijke zaken.
Bij het huis zie ik een tekst van Otto Frank, zelfs nu, ruim 50 jaar later, is deze nog steeds actueel.
Wat het meest indruk op mij maakt is de Schaduwkade op de Nieuwe Keizersgracht. Hier sta je aan de ene kant van de gracht en kijk je naar de huizen aan de overkant. Ondertussen zijn aan je voeten de namen te zien van de mensen die daar woonden en afgevoerd zijn. Ruim 200 Joden op een klein stukje gracht. Hele gezinnen, baby’s van 1 jaar jong tot (over)grootouders van 80-90 jaar…
Vlak hierna kom je langs het Holocaust monument, daar loop je letterlijk tussen de ruim 102.000 namen van omgekomen holocaust slachtoffers… De beklemming slaat letterlijk op mijn keel.
Al verder lopend kan ik de beklemming langzaam loslaten. Ja, ik loop deze route ook als her- en overdenking, maar ook om te genieten van mooie of leuke dingen onderweg.
Tegenover Artis ben ik bijna aan het einde van etappe 0 en is het tijd voor koffie met iets lekkers. Ja, zulke pauzes las ik graag in in mijn routes.
Een grappig tentje waar je kunt kiezen tussen poffertjes/pannenkoeken én diverse shoarma varianten. Een combinatie die voor mij aangeeft wat de kracht van Amsterdam is: de combinatie van oer-Hollands en internationaal.
Hierna gaat de route langs Artis, via het Oosterpark naar station Muiderpoort. Een gedeelte van de stad dat ik niet ken en daarom weer om andere redenen mooi en interessant is.
Bij station Muiderpoort word ik weer ruw teruggeworpen in de geschiedenis. Dit is het station waar de Joden op de trein gezet werden. Een reis die voor velen van hen de laatste reis van hun leven was.
Langs het Flevopark en de Joodse begraafplaats voert de route mij de stad uit.
Over de dijk langs het Amsterdam-Rijn kanaal, onder de A10 door naar het eindpunt van vandaag: station Diemen.
In het park in Diemen valt me iets grappig op, mensen begroeten hier elkaar (weer) als je iemand tegenkomt. In de binnenstad was hier natuurlijk geen beginnen aan, maar nu weer wel. Toch fijn.
Mijn voeten hadden nog best verder gewild, maar het weer staat dat niet toe. Het is té warm. Ik loop te zweten in mijn winterjas. Volgende keer toch maar wat anders aandoen.
