6.45: Ik trek de voordeur achter me dicht. Over ongeveer zes weken hoop/verwacht ik terug te komen. Nu rugzak om en laat het avontuur maar beginnen.

“Er zijn meer vliegtuigen in de oceaan dan onderzeeërs in de lucht”
Dit geweldige feit geeft aan in wat voor sfeer ik terecht kwam in de trein Schiphol-Parijs. Een groep docenten van de hotelschool op bedrijfsuitje naar Parijs, met het excuus dat ze een nieuwe keuken voor de opleiding gaan kopen. Een uitje van de middelbare school is er niks bij. Veel gelachen en goede gesprekken en de drie uur naar Parijs vloog voorbij.

Helaas had eerder op de ochtend de NS geleverd waar ze bekend om staan: vertraging. 30 minuten zelfs. Dit betekende dat ik in Parijs flink de pas erin moest zetten om de volgende trein te halen.
By the way: dat was wel een overstap die inhield:15 minuten op station Nord doorlopen, 20 minuten in een overvolle metro staan, en daarna in 20 minuten het gigantische station Montparnasse doorvliegen. Doe dat maar eens met een rugzak van 8-9 kilo.
Ik kan het nu afvinken: gedaan ✅ (en nooit weer).
Gelukkig een positief resultaat, ik kon net op tijd de trein induiken en terwijl we Parijs verlieten ging ik op zoek naar mijn plek. In standje gekookte kreeft (rood, heet en nat) plofte ik in mijn stoel. Gelukkig hebben we de foto’s nog. 🤪

Hierna verliep alles voorspoedig, met een snelheid van zo’n 300 km/uur vlogen we door het Franse land om na 4 uur in Bayonne aan te komen. Daar even wachten op het boemeltje (inclusief goed gesprek met een duif) en dan langs de Pyreneeën naar Saint Jean Pied de Port. Onderweg wat opnames gemaakt van de rivier waar we langs reden en de huizen. Die allemaal dezelfde kleur hebben.

Daar aangekomen mijn herberg opgezocht en er ook niet meer weggegaan. Met een aantal gasten samen gegeten van een heerlijke pelgrimsmaaltijd onder het genot van goede gesprekken.

Morgen gaat het wandelen dan écht beginnen. Welterusten 😴